PsycHo

بعد از مدت ها دلم واسه نوشتن ( به صورت تایپی ) تنگ شد! 

حقیقتش این که یه دفتچه یادداشت خاکستری دم دست گذاشتم تا هرچی تو ذهنمه بنویسم، تا چیزی رو از قلم نندازم.

ولی الان خواستم یه ذره اینجوری بنویسم؛ که وبلاگ هم خاک نخوره 

تابستون و پاییز گذشت و زمستون اومد. ولی فاک یو رشت! دریغ از یه ذره برف یا اون بارون سسکیایی که عاشقشون بودم! هیچی! شده عین بیابون. روزا باد گرم و شب سرد.

یه پنج ماهی مونده به هیفده سالگی. ترجیح میدم 1 + 16 صداش کنم. چون شونزده رو خوب استفاده نکردم؛ چرا،البته! آی ام فاکینگ موفق :دی ولی جدا از تدریس زبان و خوندن واسه آیلتسِ چن ماه دیگه م و برنامه ی فشرده ی آلمانیم، اوضاع درسیم به شدت داغونه! اصن اهمیت نمیدم. ولی خب از قسمت اهمیت دادنم خواهش دارم که برای ترم دوم حداقل به تجدید نشدن اهمیت بده :دی

نه تلگرام دارم، نه اینستا، یه واتس اپ دارم که فقط برای مکاتبه با بچه های خارج از کشور برای درست کردن پذیرش و این چیزام هست. این که توی اینستاگرامی باشم که پستاشون چیزایی هست که کوچیک ترین اهمیتی بهش نمیدم یا تلگرام هر روز چند نفر پی ام بدن و الکی وقت بگیرن، بهم حال نمیده. ترجیح میدم کتاب بخونم، قدم بزنم، فیلم ببینم و با بچه ها کافه برم.

شعر هم نمیشه گوش کرد این روزا :| همه ش شده دیس! این ملت کی میخوان آرامش بگیرن؟ :| این که یکی عینِ پوتک بیاد خلسه رو دیس کنه و خلسه هم تو یه دیقه خیلی خوشگل جوابشو بده، دیگه واسم جالب نی. بی کلام و کلاسیک گوش میدم که واقعا میبره بالا آدمو ^___^

ترجیح میدم با دوست باشم؛ یا حداقل جوری باشیم که اگه همدیگه رو میشناسیم یا از همدیگه پیش بقیه یادی میکنیم به همدیگه فحش ندیم. به جرات میتونم بگم بدخواهی ندارم؛ از بس که بخشنده و خوبم :دی این که ملت خودشون انتخاب میکنن عقده ای باشن نسبت به من، انتخاب خودشونه :))

به هر حال همین چیزا دیه :دی دیگه حوله ندارم بنویسم؛ واسه نوشتن خودکار و مداد رو ترجیح میدم. حتی ماشین تایپ! هر چند که هنوز گیر نیاوردم :| باید با روزبه بریم دنبالش  :)

به عنوان کم سن ترین دوستتون هم یه چن تا چیز میگم شاید که گوش بدین :دی مطالعه کنید،موزیک بی کلام گوش بدین، همیشه لبخند ( حتی ازون لبخند کروک سسکیا :دی ) بزنید. یا دوستی ای رو شروع نکنید، و یا اکه شروع میکنین سعی کنین با طرف مقابل رو راست باشین و اعتماد داشته باشین به هم؛ حتی اگه شروع اون دوستی به قیمت چند ماه شناختن اوون آدم باشه.

خب دیگه حرفی ندارم؛ سعی میکنم بازم بنویسم. ولی تا اون موقع، همیشه جوری زندگی کنین که اون روز بهترین روز زندگیتون باشه :)